Ur. 1998. Studia: Wydział Malarstwa ASP w Warszawie (2017–2022). Stypendium Rektora ASP (2019/2020; 2021/2022). Wystawy indywidualne: Wszystkie uczucia zostają obezwładnione, Galeria Szewska 16, Poznań (2021); miłe w dotyku, jakby otalkowane wnętrze, Sklep Galeria Karowa, Warszawa (2022). Nagrody w konkursach, m.in.: Grand Prix na I Triennale Malarstwa Studenckiego, Rzeszów (2019); wyróżnienie redakcji magazynu „Contemporary Lynx” na 11. edycji Konkursu Nowy obraz / Nowe spojrzenie, Poznań ((2022); laureatka 4. Ogólnopolskiego Studenckiego Konkursu Malarskiego im. W. Fangora (2022).
miłe w dotyku, jakby otalkowane wnętrze
Promotor:
prof. Wojciech Zubala
Pracownia Malarstwa II
Ciało jako miejsce wymiany zarówno pod względem fizjologicznym, jak i kulturowym, jest miejscem głęboko ambiwalentnym. Jest ono przedmiotem fascynacji i odrzucenia, pożądania i odrazy. Stanowi źródło przyjemności i bólu. W równym stopniu doświadczane jest czułością i troską jak przemocą i terrorem. Skóra, wyznaczająca fizyczną i zmysłową granicę między naszym wnętrzem a zewnętrzem, nigdy nie jest granicą do końca ostateczną, gdyż ciało jest przedmiotem nieustannego przekraczania jej poprzez dotyk – szczególnie ten wynikający z kontaktu z drugim ciałem.
miłe w dotyku, jakby otalkowane wnętrze jest metaforyczną opowieścią o nieustannym krzyżowaniu się tego, co własne, z tym, co obce.
miłe w dotyku, jakby otalkowane wnętrze
Promotor:
dr Elwira Sztetner
Pracownia Tkaniny Artystycznej
Ciało jako miejsce wymiany zarówno pod względem fizjologicznym, jak i kulturowym, jest miejscem głęboko ambiwalentnym. Jest ono przedmiotem fascynacji i odrzucenia, pożądania i odrazy. Stanowi źródło przyjemności i bólu. W równym stopniu doświadczane jest czułością i troską jak przemocą i terrorem. Skóra, wyznaczająca fizyczną i zmysłową granicę między naszym wnętrzem a zewnętrzem, nigdy nie jest granicą do końca ostateczną, gdyż ciało jest przedmiotem nieustannego przekraczania jej poprzez dotyk – szczególnie ten wynikający z kontaktu z drugim ciałem.
miłe w dotyku, jakby otalkowane wnętrze jest metaforyczną opowieścią o nieustannym krzyżowaniu się tego, co własne, z tym, co obce.
