Ur. 1984. Absolwentka Studium Sztuk Plastycznych i Wizualnych „Proartes” w Warszawie (2005). Studia: Studium Stosunków Międzykulturowych w Instytucie Orientalistycznym UW (2005–2008) i Wydział Architektury Wnętrz ASP w Warszawie (I st. 2008–2012, II st. 2020–2023). Przez ostatnie dziesięć lat pracowała jako niezależny scenograf i stylista dla wielu klientów komercyjnych i redakcyjnych przy projektach fotograficznych i filmowych. Inspirację znajduje w malarstwie, naturze i obserwacji ludzi, a także w codziennych, pozornie prozaicznych, czynnościach.
Inspiracją do podjęcia pracy projektowej był obraz – wspomnienie charakterystycznych obiektów małej architektury miejskiej czasów PRL, wykonanych z kruszywa. Na obraz ten składa się wielość form ukwieconych gazonów, a także zapamiętane jako pierwsze, śmietniki-niedźwiadki z miejscowości Żarki-Letnisko.
Zaczynem do podjęcia tematu było również „ocalenie” dwóch donic sprzed dawnego budynku Polskich Zakładów Optycznych w Warszawie. Donice te trafiły do mojego ogrodu w bliskim sąsiedztwie Parku Rzeźby w Muzeum im. Xawerego Dunikowskiego w Królikarni i to jego atmosferę pragnęłam odtworzyć, wpisując w przestrzeń zaprojektowane przeze mnie meble-rzeźby.
MOJE KLISZE PAMIĘCI
Promotor: prof. Andrzej Zwierzchowski
I Pracownia Malarstwa i Rysunku
Seria obrazów o tytule „Moje klisze pamięci” to martwe natury ukazujące przedmioty codziennego użytku takie jak sztućce, kieliszki czy krzywik kreślarski. Z pozoru zwykłe obiekty niosą bagaż wspomnień, historii rodzinnych, które przywołuję w pracy teoretycznej o tytule „Pamięć przedmiotu”.
