Gdzie leży Szczęście?

51°21’57.4”N 21°40’15.0”E – tu zaczyna się Szczęście. Albo kończy. Wszystko zależy od tego, z której strony do niego dotrzesz.

Szczęście leży między Krzywdą a Wygodą.

W Szczęściu urodził się mój dziadek.

Szczęście, Krzywda i Wygoda to niewielkie mazowieckie wsie. Położone niedaleko siebie, tworzą swoisty trójkąt bermudzki.

Wróciłam do wsi przodków. A na podstawie rozmów z mieszkankami i mieszkańcami namalowałam cykl obrazów.

Fenomenem-wytrychem stały się ławeczki. Jeszcze kilkanaście lat temu stanowiły filar społecznego życia wsi, dziś są praktycznie nieobecne w wiejskiej przestrzeni.

W pracach świadomie unikam kategorii folkloru, sztuki ludowej. Wszystko po to, aby obrazy były autentyczną reprezentacją Szczęścia, bez romantyzacji czy wręcz egzotyzacji społeczności wiejskich.

Ławeczki nazywam międzymiejscem – przestrzenią na styku, m.in. sfery publicznej i prywatnej.

Ławeczki były pomiędzy, także ze względu na swoją (nie)widoczność. Dostrzegano jedynie ich potencję użytkową, zawsze zapośredniczoną przez obecność człowieka. Stąd też tytuł mojego aneksu: Ławeczka uczłowiecza. Jednak jako zamknięta w szklanej gablocie zwiastuje zmianę statusu rzeczy, która z narzędzia staje się artefaktem o szczególnej wartości.