Postrzeczywistość: studium koniunkcji

Cykl malarski Postrzeczywistość: studium koniunkcji jest poniekąd wizualną opowieścią o tym łączeniu. Jest subiektywną narracją autora o jego niepokojach i lękach związanych z absolutnym zatracaniem się w syntetycznym świecie, który ludzkość sama dla siebie wykreowała. W świecie, gdzie praktycznie wszystko uległo dekonstrukcji, zaś to, co zostało z pierwiastków znaczeniowych, zrekonstruowane jest niepewne i całkowicie relatywne. Obecnie pływamy w niestabilnej masie złożonej z kontekstów, fałszu, niedopowiedzeń oraz niepewności. Dodać do tego można bańki informacyjne, odpowiadające choćby za coraz mocniejszą polaryzację społeczeństwa. Postrzeczywistość: studium koniunkcji ukazuje emocjonalny stosunek autora do sytuacji, w której ludzkość, poprzez postęp technologiczny, zaczyna tracić grunt pod nogami.