Drzemka to karykatura snu, płytki stan pośredni między snem a jawą. Cykl obiektów i gipsowych reliefów, które pokazałam na mojej wystawie dyplomowej, to próby opisu tego doświadczenia i jego przejściowości. Figury czasu – zegary, budziki i wahadła – oraz widmowe scenografie odtwarzają zniekształcony świat widziany pod półprzymkniętymi powiekami. Transmisja wideo pokazuje wiszący nieopodal relief, naśladując mechanizm marzenia sennego. Wszystkie prace eksponowane są w ciszy i wyciemnieniu – jak w muzeum trwającej właśnie drzemki.