Autorka pracy skupia się na analizie twórczości Tatiany Czekalskiej i Leszka Golca z przełomu wieków XX i XXI. Bada początki działalności duetu, opisując wystawę Z dwóch energii dziwnie trzecia, performans Przeobrażenieniezupełne, rzeźbę Homo Anobium. Święty Franciszek 100% rzeźby oraz urządzenia, które artyści nazywają „avatarami”. Międzygatunkowy i ekologiczny wymiar prac duetu uzasadnia koncepcją „mrocznej ekologii” Timothy’ego Mortona. Przyglądając się powyższym realizacjom, autorka szuka odpowiedzi na pytanie, dlaczego pomimo innowacyjności twórczość Czekalskiej i Golca nie znalazła się w kanonie sztuki tego okresu.