Szukam uniwersalnego kodu wizualnego. Bazuję na kształtach, kolorach, fakturach ludzkich i nieludzkich ciał. Monetnica maślana – rozsypane w lesie sutki. Rosnący pod moim blokiem hubiak pospolity to fałdki na moim brzuchu. Środek ściętego pnia drzewa wygląda jak sucha skóra na pięcie mojego taty. Blizna na szyi mojej dziewczyny nagle staje się pokrewna rozciętemu kapeluszowi grzyba. Niemalże automatycznie dostrzegam wizualne międzygatunkowe pokrewieństwo. Powoli zaczynam marzyć o wyjściu z antropocentrycznej perspektywy i snuję wizję świata, który ma inną skalę, kolory, żyje w innym tempie, na innych zasadach.